30 Οκτ 2006

Παιδομάζωμα

Παιδομάζωμα, ή αλλιώς εκμακισμός (εξ+Mac+ισμός):

Η τακτική μάρκετινγκ της Apple και δη του ιδιοκτήτη της Steve Jobs, με στόχο την κατάκτηση της αγοράς, ή ολόκληρου του κόσμου.

Ο εκμακισμός συγκρίνεται μόνο με τον εκμικρομαλακισμό (εξ+Μικρομαλακή+ισμός), αποτέλεσμα της δίψας του εχθρού-ακατονόμαστου Bill Gates (Βασίλης Πύλες) και της Μικρομαλακής του (Microsoft) να κατακτήσει -επίσης- τον κόσμο! Μια ακόμα μάχη αναμένεται να λάβει χώρα στο νέο blog του Fouster, όπως ο ίδιος μας απειλεί!


Η παραπάνω εικόνα παρουσιάζει το παιδομάζωμα της Apple, όπως το είδαν τα μάτια του διάσημου Έλληνα ζωγράφου Νικόλαου Γύζη.

26 Οκτ 2006

Του Αγίου Δημητρίου

Όσο κρατάει ένας καφές

Τόσο λίγο κρατάει η ζωή του ανθρώπου. Όσο κρατάει ένας καφές...

Έχει στον κήπο μου μια μυγδαλιά φυτρώσει
κι αν είναι έτσι τρυφερή που μόλις ανασαίνει.
Μα η κάθε μέρα, η κάθε αυγή τηνε μαραίνει
και τη χαρά του ανθού της δε θα μου τη δώσει.
Κι αλιμονό μου εγώ της έχω αγάπη τόση!..

Κάθε πρωί κοντά της πάω και γονατίζω
και με νεράκι και με δάκρια την ποτίζω
τη μυγδαλιά πούχει στον κήπο μου φυτρώσει.

Αχ, της ζωούλας της το ψέμα θα τελειώσει.
Όσα δεν έχουν πέσει, θα της πέσουν φύλλα,
και τα κλαράκια της θε ν' απομείνουν ξύλα.
Την άνοιξη του ανθού της δε θα μου τη δώσει.

Κι όμως εγώ ο φτωχός της είχ' αγάπη τόση!..

"Μυγδαλιά", Κώστας Καρυωτάκης

20 Οκτ 2006

Line Rider

Σε μία καθημερινή αναζήτηση στο ίντερνετ έπεσε το μάτι μου σε ένα ενδιαφέρον άρθρο του Lifehacker. Μιλούσε για ένα "παιχνίδι", το Line Rider! Είναι τουλάχιστον ...πολύ ενδιαφέρον! Δοκιμάστε το!!


Μπορείτε να το κατεβάσετε στην standalone έκδοση εδώ.

18 Οκτ 2006

Μαθήματα (εκλογικής) ιστορίας


Εν αρχή ην

[…] η Εκκλησία του Δήμου, η κύρια δημοκρατική συνέλευση στην αρχαία Αθήνα. Η συνέλευση ήταν ανοιχτή σε όλους τους άρρενες πολίτες (που είχαν πολιτικά δικαιώματα) με ηλικία μεγαλύτερη των 18 ετών και καθιερώθηκε από τον Σόλωνα το 594 π.Χ. Κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. έως και 43.000 Αθηναίοι πολίτες συμμετείχαν στη διαδικασία των αποφάσεων της Αθηναϊκής δημοκρατίας. Ωστόσο, μόνο όποιος ήταν αρκετά πλούσιος ώστε να μπορεί να ξοδέψει ένα μεγάλο μέρος του χρόνου του μακριά από το σπίτι και τη δουλειά του μπορούσε να συμμετέχει. Η συνέλευση ήταν αρμόδια για γενικά θέματα της πόλης, αλλά και για την κήρυξη του πολέμου, τις επιλογές στρατιωτικής στρατηγικής και της εκλογής στρατηγών και άλλων ανώτερων αξιωματούχων. Αρχικά γινόταν συνέλευση μια φορά κάθε μήνα, αλλά αργότερα γινόταν τρεις ή τέσσερις φορές στον ίδιο μήνα. Η ημερήσια διάταξη για την εκκλησία του δήμου γινόταν από την Βουλή. Οι ψηφοφορίες γινόντουσαν με ανάταση του χεριού. Δικαίωμα λόγου είχαν μόνο ΑΘηναίοι πολίτες.

Από τις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ., όλοι οι νόμοι ψηφίζονταν από την Εκκλησία του δήμου, που καθόριζε την εξωτερική και εσωτερική πολιτική της Αθήνας, ασκούσε την κυριαρχία της άμεσα στο αθηναϊκό κράτος -μέσα από τους νόμους που αυτή ψήφιζε και μέσα από τα δικαστήρια- και είχε τον πολιτικό έλεγχο των αρχόντων που εκτελούσαν τις αποφάσεις της.

Μια ομάδα σκλάβων, που είχαν το ρόλο της αστυνόμευσης, οι γνωστοί Σκύθες, κουβαλούσαν σχοινιά που είχαν βυθιστεί σε κόκκινο χρώμα και προχωρούσαν στην πόλη τις ημέρες που γινόταν συνέλευση, και μαστίγωνε όσους πολίτες δεν είχαν πάει στη συνέλευση με τα σχοινιά. Με τα ενδύματα τους λερωμένα με αυτόν τον τρόπο, οι πολίτες ήταν ντροπιασμένοι και δεν μπορούσαν νομικά να πραγματοποιήσουν καμία δουλειά έως ότου επισκέπτονταν τους χώρους συνεδρίασης της Εκκλησίας του Δήμου. […]



Πελάαατες μου

[...] μετά την επανάσταση του 1821 έλλειπε από τις τότε «κοινωνικές τάξεις» η πολιτική ηγεσία. Έτσι, οι διάφορες φατρίες (οπλαρχηγοί, τσιφλικάδες) έχοντας ως κύριο μέλημα την εξυπηρέτηση του προσωπικού τους συμφέροντος, διαιώνισαν την ύπαρξή τους με το να μην υποστηρίζουν μία συγκεκριμένη «κοινωνική τάξη», αλλά με το να συγκεντρώνουν ψηφοφόρους από όλες.

Καθοριστικό ρόλο στην απουσία ταξικής πάλης διαδραμάτισε η ξενική επέμβαση και οι μεταξύ των φατριών συγκρούσεις. Το φαινόμενο αυτό εντάθηκε κυρίως στην εποχή της βασιλείας του Όθωνα (1833-1843). Ο αγώνας ενάντια στον μονάρχη δεν ήταν ταξικός, αλλά υποδαυλίζονταν από την επιθυμία των μεγάλων δυνάμεων να επεμβαίνουν στα ελληνικά πράγματα. Το γεγονός της ξενικής επέμβασης καταδεικνύεται και από την ονοματολογία των πρώτων ελληνικών πολιτικών κομμάτων: Αγγλικό, Γαλλικό, Ρωσικό κόμμα. Αυτά τα πρώτα ελληνικά, πολιτικά κόμματα χαρακτηρίζονταν από «ανυπαρξία αρχών, μικρότητα επιχειρηματολογίας και απουσία ιδεολογικής διάκρισης». Τα χαρακτηριστικά αυτά διακρίνονται και από τις έντεκα (σε σύνολο δεκατριών!) νοθευμένες εκλογικές αναμετρήσεις που έγιναν την περίοδο 1851-1881.

Όμως το σημαντικότερο ίσως γεγονός το οποίο συνέβαλε στην απουσία ταξικής πάλης στην Ελλάδα ήταν οι πελατειακές σχέσεις. Επειδή τα κόμματα δεν συνδέονταν ιδεολογικά με το εκλογικό σώμα, οι πελατειακές σχέσεις ήταν ο μόνος τρόπος επαφής με τον λαό. Έτσι, οι Έλληνες αντιμετωπίζοντας προβλήματα απασχόλησης (που εντάθηκαν με την οικονομική κρίση του 1873), υποστήριζαν το κόμμα το οποίο θα τους εξασφάλιζε εργασία. Ακόμα, οι μισθοί του δημοσίου ήταν παχυλοί, προκειμένου να εξασφαλίζουν το κύρος και το γόητρο του εκάστοτε κόμματος που είχε την εξουσία. Επόμενο λοιπόν ήταν να δημιουργηθεί το φαινόμενο της μαύρης αγοράς στην προσφορά και ζήτηση εργασίας, φαινόμενο που εκδηλώθηκε με τις πελατειακές σχέσεις. [...] *

* Ο συγγραφέας εδώ τελειώνει με τη φράση: "Μετά το 1924 όμως, η ελληνική κομματική πραγματικότητα αλλάζει." Μα καλά, που ζει;;



100 χρόνια η ίδια κολόνια

[...] Η διεξαγωγή των εκλογών ήταν, ανάλογα με τη συγκυρία, ήπια έως αθόρυβη ­ όπως το 1899 ­ ή εμπαθής και θορυβώδης ­ όπως το 1902. Η προεκλογική περίοδος είχε πολλά από τα σημερινά χαρακτηριστικά. Οι υποψήφιοι βουλευτές περιόδευαν στα καταστήματα και τις συνοικίες της εκλογικής τους περιφέρειας και είχαν προσωπική επαφή με τους ψηφοφόρους. Διατηρούσαν τα «εκλογικά σαλόνια» τους όπου επίσης δέχονταν τους πολίτες και συζητούσαν μαζί τους. Υπήρχαν εξάλλου και τα εκλογικά κέντρα των κομμάτων. Λίγες μέρες πριν από τις εκλογές γίνονταν στους δρόμους της πρωτεύουσας διαδηλώσεις των οπαδών των κομμάτων με επικεφαλής τους υποψήφιους βουλευτές. Οι οπαδοί, άλλοι πεζοί και άλλοι με άμαξες, συγκεντρώνονταν κατά ομάδες από διάφορες συνοικίες και τον Πειραιά στο κέντρο της πόλης και πορεύονταν προς το εκλογικό κέντρο ή προς το σπίτι του αρχηγού του κόμματος, ο οποίος εκφωνούσε λόγο από το μπαλκόνι του. Στη διάδοση των ειδήσεων και την αποτύπωση του προεκλογικού κλίματος ήταν καθοριστικός ο ρόλος του Τύπου, μοναδικού μέσου μαζικής ενημέρωσης εκείνη την εποχή. Στις εφημερίδες, εξάλλου, καταχωρίζονταν «διαφημιστικά» κείμενα για τους υποψήφιους βουλευτές με προσωπογραφίες και βιογραφικά τους. [...]


Ζητώ συγγνώμη από τους αναγνώστες για το μήκος του κειμένου, αλλά δεν γινόταν αλλιώς! Ήθελα να διαβάσετε κάποια από τα κείμενα που βρήκα τις ημέρες των εκλογών. Απλά έψαξα να βρω από που κρατάει αυτή η υπόθεση! Μπορεί να γίνει ωραία σύγκριση της Εκκλησίας του Δήμου με το υπάρχον σύστημα, το οποίο θα υστερεί παντού. Όχι, δεν ξέρω πως να το βελτιώσω, ούτε προτείνω άμεσα την επαναφορά της Εκκλησίας του Δήμου. Κάτι τέτοιο θα ήταν ανέφικτο, τουλάχιστον σε εθνικό επίπεδο. Αλλά για σκεφτείτε πόσο εφαρμόσιμο θα ήταν στην τοπική αυτοδιοίκηση...

Επιπλέον δείτε τα ποσοστά που άγγιξε
φέτος η αποχή από τις κάλπες. Είτε συνειδητή αποχή, είτε βαριεστημάρα και ωχαδερφισμός το συμπέρασμα είναι ότι σαν θεσμός αποτυγχάνει στον σκοπό του: να βάλει τους ανθρώπους στη διαδικασία να σκεφτούν οι ίδιοι τι τους συμφέρει ως σύνολο και να συμμετέχουν στη διεκδίκηση και υπεράσπιση των συμφερόντων τους.

Πηγές: [1] [2] [3] [4] [5]

12 Οκτ 2006

Εμπορία λευκής ψήφου

Βρισκόμαστε λίγες μέρες πριν από τις εκλογές και το πανηγύρι της Κυριακής βρίσκεται στις καλυτερες μέρες του. Πρωταγωνιστές, όπως πάντα στη λαϊκή παράδοση, είναι ο γύφτος και η αρκούδα! Ο γύφτος που σέρνει την αρκούδα του και την χορεύει ώστε ο κόσμος να τον ψηφ..., ε, να του δώσει τον παρά του!

Ο κόσμος απολαμβάνει το θέαμα και προτιμάει πολλές φορές τον γύφτο από τους μικροπωλητές που στέκουν παρακάτω και προσφέρουν ταπεινά το εμπόρευμά τους. Θέλουν κι αυτοί λίγη υποστήριξη. Ίσως αυτά που έχουν να δώσουν κρύβουν μεγαλύτερη αξία από την εφήμερη ευχαρίστηση του αρκουδιάρη. Αξίζουν τουλάχιστον την προσοχή μας.

Γι'αυτό σας εκλιπαρώ! Σκεφτείτε καλά ποιον θα ψηφίσετε και ποιον θα ..ψοφήσετε! Εκμεταλλευτείτε το δικαίωμα της ψήφου, σας δίνει δύναμη! Χαρείτε με τον αρκουδιάρη, αλλά προς Θεού, μην τον ψηφίσετε άκριτα αν δεν αξίζει. Ούτε επειδή θα βάλει την αρκούδα να χορέψει το τραγούδι που σας αρέσει. Το ρουσφέτι δεν είναι -ο μόνος!- τρόπος για να πετύχεις. Ας παραμείνουμε μια φορά πιστοί στους εαυτούς μας και ας μην χαραμίσουμε το δικαίωμα της συμμετοχής.

Η Κυριακή που έρχεται πρέπει να είναι κάτι παραπάνω από ένα πάρε-δώσε, μία εμπορία ψήφου. ΟΧΙ σαν τα πρόβατα στην κάλπη.

11 Οκτ 2006

Φθινοπώριασε...

Σαν να δρόσισε, έπιασε βροχούλα...! Αυτό ήταν, πάει το καλοκαιράκι, οριστικά! (κλαψ) Η μελαγχολία του Φθινοπώρου θα επιστρέψει όπως κάθε χρόνο, μαζί με τα πρωτοβρόχια! Καιρός λοιπόν για όσους παραμένουν μόνοι να ερωτευτούν. Γιατί αυτός ο μουντός καιρός μόνο με μια ζεστή αγκαλιά υποφέρεται!

Η ρημάδα εξεταστική τελειώνει -ω, το περιμένω όσο τίποτε άλλο!-, μπαίνουμε σιγά σιγά σε ένα πρόγραμμα και προσπαθούμε να ζήσουμε όμορφα τους υπόλοιπους -κάτσε να μετρήσω- 9 μήνες μέχρι να ξανάρθουν οι καλοκαιρινές διακοπές!

Το σημαντικότερο όμως είναι άλλο! Για μένα, όπως και για πολλούς φίλους (και αναγνώστες) μου αυτή είναι η τελευταία ακαδημαϊκή χρονιά. Μετά μπαίνει τέρμα στην φοιτητική ιδιότητα! Αυτό σημαίνει ότι κάθε μέρα που περνάει δεν πρόκειται να ξανάρθει! Ποτέ ξανά στην ίδια σχολή, ίσως ούτε στο ίδιο μέρος, ούτε καν στην ίδια ...χώρα! Βέβαια το μέλλον μόνο προβλέψιμο δεν είναι, αλλά όλα δείχνουν ότι ...καλά θα κάνουμε να ζήσουμε αυτό τον χρόνο σαν να είναι δίχως αύριο!

Κάθε στιγμή μετράει. Κάντε την να μετράει.

Νιώθω ότι είναι πια καιρός να πούμε όσα δεν έχουμε πει. Να πιούμε όσο δεν έχουμε πιει! Να κάνουμε όσα θέλαμε και δεν κάναμε! Να μην κάνουμε τίποτα, αν κάποιος μας λέει ότι πρέπει να το κάνουμε! Δεν θα έχουμε άλλη φορά αυτή τη δυνατότητα. Να βγούμε. Να πάμε εκεί που δεν έχουμε πάει. Να ξαναπάμε εκεί που πήγαμε και περάσαμε όμορφα. Πράγματα απλά. Απλά και όμορφα. Να δούμε όσα δεν είδαμε. 6 χρόνια στη Θεσσαλονίκη... πόσες φορές πήγαμε στον Λευκό Πύργο;; Να πάμε στο γήπεδο και να παθιαστούμε. Να κάνουμε #$!@^&$% και να παθιαστούμε! Να δούμε την ανατολή και το ηλιοβασίλεμα. Να παίξουμε εκείνο το παιχνίδι που μας άρεσε. Να ξυπνήσουμε χωρίς ξυπνητήρι! Να μην κοιμηθούμε καθόλου! Και να ανακαλύψουμε τη σημασία του "Carpe Diem"!

Νιώθω ότι πραγματικά θέλω να κάνω αυτή τη χρονιά να αξίζει! Παρασύρομαι συναισθηματικά από τη μουσική που ακούω τώρα, το soundtrack της Πολίτικης Κουζίνας. Παρασύρομαι και από την ταινία που είδα προηγουμένως. Αλλά πραγματικά εννοώ όσα γράφω. Παύω να μιλάω. Πρέπει να ζήσω...

7 Οκτ 2006

Θέλω αυτοκόλλητα!

Δεν ξέρω πόσο ενδιαφέρον θα το βρείτε, αλλά αυτός είναι(;) ο πιο γρήγορος τρόπος να δέσετε τα κορδόνια σας!! Τουλάχιστον αυτό ισχυρίζεται ο Ίαν!

Όταν ήμουν παιδάκι -τώρα μεγάλωσα!- προτιμούσα φυσικά τα αυτοκόλλητα! Τα κορδόνια τα έβρισκα ηλίθια. Δεν είχαν λόγο ύπαρξης για μένα! Μετά όμως ήρθαν αναπόφεκτα τα κορδόνια. Διάβασα κάπου ότι υπάρχουν εκατομμύρια διαφορετικοί τρόποι να τα δέσεις. Δεν ξέρω αν αυτός είναι όντως ο πιο γρήγορος. Ίσως ο πιο γρήγορος είναι αυτός που ήδη ξέρεις!!

4 Οκτ 2006

Μιαμ! Μιαμ! Μιαμ!

Επειδή νηστικό αρκούδι δεν χορεύει και νηστικός φοιτητής δεν διαβάζει, σας παρουσιάζω "το δείπνο του βοσκού"! Ένα γεύμα πεντανόστιμο, ελαφρύ (κάνει και για δίαιτα) και πάνω απ' όλα εύκολο στην προετοιμασία!


Υλικά
- 3 χοντρές (2 λεπτές αν είστε γυναίκα :-D ) φέτες ψωμί, κατά προτίμηση χωριάτικο
- 1 ντομάτα φρεσκοκομμένη από τον κήπο του σπιτιού
- 3 χοντρές (2 λεπτές αν είστε γυναίκα) φέτες κασέρι ντόπιο, από τα Τρίκαλα
- κόκκινο πιπέρι

Διαδικασία
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 100 βαθμούς με το γκριλ αναμμένο για 3-4 λεπτά, δηλαδή ώσπου να ετοιμάσουμε τα υπόλοιπα! Απλώνουμε το κασέρι πάνω στις φέτες του ψωμιού. Εδώ είναι το μυστικό: πασπαλίζουμε το κασέρι με κόκκινο πιπέρι, το οποίο θα δώσει μια ωραία καυτερή και γλυκιά γεύση. Τι μένει; Α, ναι, η ντομάτα! Την κόβουμε σε λεπτές φέτες και την απλώνουμε πάνω στο κασέρι. Αν μείνει κανένα κομμάτι τo τρώμε ωμό (αν είστε γυναίκα το κρατάτε για την αυριανή σαλάτα)! Αυτό ήταν. Είναι έτοιμο για ψήσιμο. Βάζουμε τις φέτες σε ένα αλουμινόχαρτο -γιατί δεν θέλουμε να στάξει κασέρι και μετά να πλένουμε και τον φούρνο- και τις βάζουμε στον φούρνο, ψηλά για να ψηθούν γρηγορότερα. Σε 3 λεπτά θα είναι έτοιμες για να τις απολαύσετε! Μην ξεχάσετε μετά να σβήσετε τον φούρνο για να μην έχουμε ατυχήματα... Καλή όρεξη!

Υ.Γ.: Ναταλία το κίτρινο τραπεζομάντηλο θέλει πλύσιμο!