Σήμερα είπα να γράψω
αλλά με τέτοια κούραση, πώς;
Είπα να γράψω κάτι λίγο,
αλλά με τόσες σκέψεις, πως;
Καταλήγω να σκέφτομαι μόνος
και να καταπνίγω τις σκέψεις σε βαθιές αναπνοές.
Κι έλεγα να γράψω...
Μήπως να καταλήξω για μεταπτυχιακά που τόσο αναβάλλω; Μήπως να συνεχίσω το κόμικ που οι ηλεκτρονικές σελίδες του έμειναν αραχνιασμένες; Μήπως να παίξω ένα παιχνιδάκι για να χαλαρώσω; Μα πως μπορώ, όταν είμαι με το ρολόι στο χέρι; Στις 10 πρέπει να κοιμηθώ. Πρέπει, για να μην πέσω το πρωί (στις 6) σε κανένα τρακτέρ που παραμονεύει στις όχθες του δρόμου.
Μήπως να γράψω στο blog μου; Τα είπαμε, λίγος χρόνος, πολλά πράγματα να κάνεις κι ένα (γνωστό από πριν) το αποτέλεσμα: αναβολή. Αναβολή σε όλα. Άγχος, όχι δημιουργικό. Και λες στο τέλος: μια φάση είναι, θα περάσει. Και κρατάει μήνες και χρόνια.
Και πάλι δεν προλαβαίνω να γράψω...
Μα έγραψα...
Labels: Αυτοψυχανάλυση, άναρχες βοσκοσκέψεις, μελαγχολία βροχερής μέρας στην 110ΠΜ
αλλά με τέτοια κούραση, πώς;
Είπα να γράψω κάτι λίγο,
αλλά με τόσες σκέψεις, πως;
Καταλήγω να σκέφτομαι μόνος
και να καταπνίγω τις σκέψεις σε βαθιές αναπνοές.
Κι έλεγα να γράψω...
Μήπως να καταλήξω για μεταπτυχιακά που τόσο αναβάλλω; Μήπως να συνεχίσω το κόμικ που οι ηλεκτρονικές σελίδες του έμειναν αραχνιασμένες; Μήπως να παίξω ένα παιχνιδάκι για να χαλαρώσω; Μα πως μπορώ, όταν είμαι με το ρολόι στο χέρι; Στις 10 πρέπει να κοιμηθώ. Πρέπει, για να μην πέσω το πρωί (στις 6) σε κανένα τρακτέρ που παραμονεύει στις όχθες του δρόμου.
Μήπως να γράψω στο blog μου; Τα είπαμε, λίγος χρόνος, πολλά πράγματα να κάνεις κι ένα (γνωστό από πριν) το αποτέλεσμα: αναβολή. Αναβολή σε όλα. Άγχος, όχι δημιουργικό. Και λες στο τέλος: μια φάση είναι, θα περάσει. Και κρατάει μήνες και χρόνια.
Και πάλι δεν προλαβαίνω να γράψω...
Μα έγραψα...
Labels: Αυτοψυχανάλυση, άναρχες βοσκοσκέψεις, μελαγχολία βροχερής μέρας στην 110ΠΜ
