1 μήνας από το προηγούμενο post (η Έβελυν μου το θύμισε) και τίποτα δεν βρήκα να γράψω. Απαράδεκτος. Μη σχολιάζετε. Πρέπει να λάβω μέτρα σύντομα. Α, κομίστες ζητούνται...! ;-) Με σένα εκεί που σφυρίζεις αδιάφορα, πρέπει να τα πούμε!
Μιας που το' πιασα, ας το συνεχίσω για μια παράγραφο ακόμα. Ψάχνοντας για μεταπτυχιακά, μόνο αδιέξοδα βρήκα στο θέμα της υποτροφίας. Οι περισσότερες είτε είναι απείρως δύσκολο να αποκτηθούν (ξέρετε, βαθμός πτυχίου 9,9 και εξετάσεις σε όλα τα μαθήματα της σχολής), είτε φωτογραφικές, του τύπου: αιτήσεις γίνονται δεκτές από φοιτητές που κατάγονται από την Κάτω Κωλοπετινίτσα, έχουν μικρό όνομα Αρχίδαμος, ύψος 1,80 και χρώμα ματιών πράσινο με δύο τόνους γαλάζιου.
Αποφάσισα, λοιπόν, όταν μια μέρα γίνω μεγάλος και τρανός να δωρίσω μια υποτροφία με το όνομά μου (Η Υποτροφία του Βοσκού) χωρίς κριτήριο (οι υποψήφιοι θα περνάνε από συνέντευξη από το ΔΣ της Βοσκείου Σχολής). Έτσι, γιατί είμαι μεγαλόψυχος!
