Γράφω τον τίτλο αυτού του άρθρου μόνο ως θέμα για "σκέφτομαι και γράφω"! Αυτές τις μικρές εκθέσεις του Δημοτικού που ξεκινούσαν με μισή γραμμή τίτλου, που όμως ήταν αρκετή για να αφήσει τα πιτσιρίκια να ξεδιπλώσουν τα όνειρά τους σε ένα κομμάτι χαρτί. Ποτέ δεν ήμουν καλός σ' αυτά. Πάντα όμως μου άρεσε να γράφω. Άσκοπα, άστοχα πολλές φορές, αλλά σχεδόν πάντα με σκέψεις συνειρμικές και συνάμα χαώδεις, ακριβώς όπως υπάρχουν στο μυαλό μου!
Έτσι και τώρα, σκέφτομαι και γράφω για τις σφαίρες που γίνονταν λουλούδια. Θυμήθηκα ένα πανέμορφο παιχνίδι που έπαιξα τις προάλλες. Ο λόγος για το Grim Fandango, ένα παιχνίδι -του '98 παρακαλώ!- με πανέξυπνο σενάριο, που με ισχυρή δόση (μπλακ) χιούμορ και ειρωνείας διαπραγματευόταν το ζήτημα του θανάτου με πολλές πολιτικές προεκτάσεις. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στη χώρα των νεκρών, οι οποίοι όμως μπορούν να ...πεθάνουν. Και ο θάνατός τους είναι ιδιαίτερα γραφικός: τους πυροβολείς με μια "ειδική" σφαίρα (που περιέχει Sproutella - από το sprout = βλασταίνω) και αυτοί πέφτουν στο έδαφος ανθίζοντας, ώσπου στο τέλος μένει από αυτούς μόνο ένα τεράστιο μπουκέτο από λουλούδια!! Ποτέ άλλοτε ένα λουλούδι δεν είχε πιο μακάβριο χαρακτήρα! Όσοι δεν το έχουν παίξει τους το προτείνω ανεπιφύλακτα, τουλάχιστον μέχρι να φύγουν για διακοπές π.χ. στην Κεφαλλονιά ;-)
Στο Grim Fandango, που λέτε, πρωταγωνιστεί ο συμπαθέστατος Manny Calavera, υπάλληλος του Department of Death και "ταξιδιωτικός πράκτορας" των ψυχών που φεύγουν από τον δικό μας μάταιο κόσμο με προορισμό την αιώνια ξεκούραση! Ένας ...νεκρός σαν όλους τους άλλους, που ανακαλύπτει την δύναμη μέσα του. Μέσα από διάφορα γεγονότα -δεν αποκαλύπτω περισσότερα- βρίσκεται αντιμέτωπος με μια συνωμοσία, όπως καλή (ή κακή;) ώρα αυτή ...των Εβραίων σήμερα (μα τι λέω;). Γιατί ο καιρός γαρ εγγύς!! Πολύ ξέφυγα όμως, και συνεχίζω: μια συνωμοσία όπως αυτές που όλα τα διαπλεκόμενα συμφέροντα κρύβουν σήμερα. Όπως αυτή που οδηγεί τους Ισραηλινούς στον Λίβανο και τους Α (από το Αμερικανός) σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Ιράν, Κορέα και δε συμμαζεύεται.
Έτσι, ο Manny, όχι ο Λίβανος, συμμαχεί με μια ηρωική φυσιογνωμία, τον Salvador Limones, που θυμίζει απίστευτα τον Τσε. Τον βλέπω ντυμένο στα χακί και σκέφτομαι τον άλλο επαναστάτη, τον Φιντέλ Κάστρο που στα 80 του πια "αποσύρεται" αφήνοντας αμέτρητους εχθρούς, αλλά και έναν λαό που σε μεγάλο του ποσοστό τον λάτρεψε. Κι αυτό γιατί τους έδωσε μόνο ένα πράγμα: την ελευθερία. Μαζί με την ελπίδα, για την οποία μιλήσαμε σε προηγούμενο μάθημα του "σκέφτομαι και γράφω", αποτελούν μια καλή βάση για να ζήσει ο άνθρωπος!
Πέρασαν 3 ώρες μέχρι να βρω φωτογραφίες για να διακοσμήσω αυτό το αρθράκι. Ξέχασα τι άλλο ήθελα να πω... Περασμένα μεσάνυχτα πια. Άντε, καληνύχτα! Και όπως λέει και ο Salvador "Viva la revolution"!
> Send flowers, not bombs! <
Έτσι και τώρα, σκέφτομαι και γράφω για τις σφαίρες που γίνονταν λουλούδια. Θυμήθηκα ένα πανέμορφο παιχνίδι που έπαιξα τις προάλλες. Ο λόγος για το Grim Fandango, ένα παιχνίδι -του '98 παρακαλώ!- με πανέξυπνο σενάριο, που με ισχυρή δόση (μπλακ) χιούμορ και ειρωνείας διαπραγματευόταν το ζήτημα του θανάτου με πολλές πολιτικές προεκτάσεις. Η υπόθεση εκτυλίσσεται στη χώρα των νεκρών, οι οποίοι όμως μπορούν να ...πεθάνουν. Και ο θάνατός τους είναι ιδιαίτερα γραφικός: τους πυροβολείς με μια "ειδική" σφαίρα (που περιέχει Sproutella - από το sprout = βλασταίνω) και αυτοί πέφτουν στο έδαφος ανθίζοντας, ώσπου στο τέλος μένει από αυτούς μόνο ένα τεράστιο μπουκέτο από λουλούδια!! Ποτέ άλλοτε ένα λουλούδι δεν είχε πιο μακάβριο χαρακτήρα! Όσοι δεν το έχουν παίξει τους το προτείνω ανεπιφύλακτα, τουλάχιστον μέχρι να φύγουν για διακοπές π.χ. στην Κεφαλλονιά ;-)
Στο Grim Fandango, που λέτε, πρωταγωνιστεί ο συμπαθέστατος Manny Calavera, υπάλληλος του Department of Death και "ταξιδιωτικός πράκτορας" των ψυχών που φεύγουν από τον δικό μας μάταιο κόσμο με προορισμό την αιώνια ξεκούραση! Ένας ...νεκρός σαν όλους τους άλλους, που ανακαλύπτει την δύναμη μέσα του. Μέσα από διάφορα γεγονότα -δεν αποκαλύπτω περισσότερα- βρίσκεται αντιμέτωπος με μια συνωμοσία, όπως καλή (ή κακή;) ώρα αυτή ...των Εβραίων σήμερα (μα τι λέω;). Γιατί ο καιρός γαρ εγγύς!! Πολύ ξέφυγα όμως, και συνεχίζω: μια συνωμοσία όπως αυτές που όλα τα διαπλεκόμενα συμφέροντα κρύβουν σήμερα. Όπως αυτή που οδηγεί τους Ισραηλινούς στον Λίβανο και τους Α (από το Αμερικανός) σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Ιράν, Κορέα και δε συμμαζεύεται.
Έτσι, ο Manny, όχι ο Λίβανος, συμμαχεί με μια ηρωική φυσιογνωμία, τον Salvador Limones, που θυμίζει απίστευτα τον Τσε. Τον βλέπω ντυμένο στα χακί και σκέφτομαι τον άλλο επαναστάτη, τον Φιντέλ Κάστρο που στα 80 του πια "αποσύρεται" αφήνοντας αμέτρητους εχθρούς, αλλά και έναν λαό που σε μεγάλο του ποσοστό τον λάτρεψε. Κι αυτό γιατί τους έδωσε μόνο ένα πράγμα: την ελευθερία. Μαζί με την ελπίδα, για την οποία μιλήσαμε σε προηγούμενο μάθημα του "σκέφτομαι και γράφω", αποτελούν μια καλή βάση για να ζήσει ο άνθρωπος!Πέρασαν 3 ώρες μέχρι να βρω φωτογραφίες για να διακοσμήσω αυτό το αρθράκι. Ξέχασα τι άλλο ήθελα να πω... Περασμένα μεσάνυχτα πια. Άντε, καληνύχτα! Και όπως λέει και ο Salvador "Viva la revolution"!
> Send flowers, not bombs! <
6 σχόλια:
Τελικά μπόρεσα να σε κατατάξω πλέον ακριβώς με βάση τα πολιτικά σου πιστεύω:
Είναι πλέον σαφές ότι είσαι ακροδεξιός αναρχοκομουνιστής με νεοφιλελεύθερες σοσιαλιστικές τάσεις!
Ότι πρέπει για πολιτικός στην Ελλάδα δηλαδή. Μήπως πρέπει να το σκεφτείς σοβαρά;
Hasta la victoria siempre!
Χα! Κατάλαβες ακριβώς πάντως ποιος ήταν ο στόχος μου!
Αναφέρθηκα κατά καιρούς σε όλους τους "χρωματισμούς" ώστε στο τέλος να βγω ...άχρωμος ;-)
Δεν απέχει και πολύ από το πολύχρωμος βέβαια!!
Έεεετσ! Ο Βοσκός με τα παρδαλά κατσίκια!
Μιας που σχολίασα και τον Φιντέλ Κάστρο, παραθέτω ένα σημερινό δημοσίευμα στην εφημερίδα "Τα Νέα" για τις απόπειρες δολοφονίας του Κουβανού προέδρου:
638 απόπειρες δολοφονίας κατά του Κάστρο!
"Για μισό αιώνα, η CIA και οι Κουβανοί εξόριστοι αναζητούσαν τρόπους να δολοφονήσουν τον Φιντέλ Κάστρο. Μερικοί από τους τρόπους αυτούς θα προκαλούσαν αμηχανία ακόμα και στον Τζέιμς Μποντ: δηλητηριώδη χάπια, τοξικά πούρα, ακόμη και μαλάκια που εκρήγνυνται! Σύμφωνα με τον Φαμπιάν Εσκαλάντε, που ως αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών είχε μια εποχή την ευθύνη να κρατήσει τον Κουβανό ηγέτη ζωντανό, έγιναν συνολικά 638 απόπειρες κατά της ζωής του. Ο αριθμός είναι τεράστιος. Τεράστια όμως ήταν και η επιθυμία της CIA να τον σκοτώσει.
H χρησιμοποίηση ενός πούρου που είχε προγραμματιστεί να εκραγεί στο πρόσωπο του Κάστρο είναι ίσως η πιο γνωστή απόπειρα εναντίον του. Άλλες είναι λιγότερο γνωστές, αλλά εξίσου εντυπωσιακές. Γνωρίζοντας το πάθος του για τις καταδύσεις, η CIA επινόησε το τέχνασμα με τα μαλάκια της Καραϊβικής: αναζήτησε δηλαδή ένα κοχύλι αρκετά μεγάλο ώστε να χωρά μια φονική ποσότητα εκρηκτικών, το οποίο στη συνέχεια θα βαφόταν με ζωηρά χρώματα ώστε να προσελκύσει την προσοχή του Κάστρο. Το σχέδιο ήταν φιλόδοξο, αλλά δεν προχώρησε. Όπως δεν προχώρησε και η ιδέα κατασκευής μιας στολής για καταδύσεις μολυσμένης με κάποια ουσία που θα προκαλούσε στον Κουβανό ηγέτη μια χρόνια δερματική ασθένεια.
Οι απόπειρες εναντίον του Κάστρο άρχισαν αμέσως μετά την επανάσταση του 1959. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκε και μια γυναίκα, η οποία είχε κρύψει δηλητηριώδη χάπια σε ένα κουτί με κρέμα νυκτός. Αλλά τα χάπια έλειωσαν. Έτσι κι αλλιώς, ο Κάστρο κατάλαβε ότι η γυναίκα ήθελε να τον δολοφονήσει και της πρόσφερε το πιστόλι του. «Δεν μπορώ να το κάνω, Φιντέλ», του είπε εκείνη.
H πιο πρόσφατη σοβαρή απόπειρα έγινε στη διάρκεια του ταξιδιού του Κάστρο στον Παναμά, το 2000. Ενενήντα κιλά εκρηκτικών τοποθετήθηκαν κάτω από το βήμα από το οποίο επρόκειτο να μιλήσει, αλλά τα ανακάλυψε η ομάδα προσωπικής ασφαλείας του. Τέσσερις άνθρωποι συνελήφθησαν, αλλά στη συνέχεια τους δόθηκε χάρη."
Χμ, ναι! Πρέπει να το σχολιάσω κι αυτό! Θα κάνω ένα post που να γράφει κάθε καημένος ασύρματος τον πόνο του!! :-(
ριξε μια ματια στο www.porcuba.org αν θες!
Δημοσίευση σχολίου