Υποχρεώσεις και δουλειά... έβαλαν τα τελευταία καρφιά στο ήδη κρεμάμενο επί ξύλου blog. Κρεμάμενου επί άγχους θα έλεγα ορθότερα, Όταν έχεις μια υποχρέωση να εκπληρώσεις, το μόνιμο συναίσθημα που σε καταβάλλει είναι αν θα καταφέρεις να ανταποκριθείς στις απαιτήσεις. Αν θα καταφέρεις να πετύχεις το στόχο σου, που συνεχώς απομακρύνεται.
Κι όταν το άγχος έρθει, δεν έχει τελειωμό. Και δεν μιλάω για το δημιουργικό άγχος που σου δίνει κίνητρο να δουλέψεις, που σου δίνει ώθηση προς τα εμπρός. Είναι το άγχος της επιβίωσης. Γιατί εκεί καταλήγουν όλα. Στην επιβίωση.
Αγχώνεσαι να τελειώσεις το σχολείο (άγχος level 1), ώστε να μπεις στο πανεπιστήμιο. Να μπεις σε μια "καλή" σχολή και να την τελειώσεις (άγχος level 2), για να μπορέσεις μετά να βρεις δουλειά (άγχος level 3) για να καταφέρεις να ζήσεις. Κι αν μετά θέλεις να βρεις κι ένα καλό κορίτσι (άγχος level 6) και να παντρευτείς (άγχος level 10), να κάνεις οικογένεια (άγχος level 15) και να καταφέρεις να συνδυάσεις τα όνειρά σου με τις επιθυμίες των άλλων, τις υποχρεώσεις σου απέναντί τους, ίσως ακόμα και να καταφέρεις να κάνεις κάτι σπουδαίο για το οποίο όλοι θα σε θυμούνται (κατά προτίμηση πριν πεθάνεις) ...τότε το άγχος τείνει στο άπειρο.
Τα γράφω όλα αυτά σχεδόν στο πόδι. Με έχουν αγχώσει οι γυναίκες τις οικογένειας που θέλουν (δικαιολογημένα υποθέτω) να τις πάω για ψώνια, κομμωτήρια, κλπ., ενώ παράλληλα πρέπει να πείσω τον συνεργάτη-φίλο-αδερφό μου ότι δεν τον έχω ξεχάσει όσον αφορά τη διπλωματική, να δω φίλους και συγγενείς, να... να... να... και στο τέλος να θυμηθώ να ασχοληθώ και λίγο με τον εαυτό μου.
Έτσι λοιπόν, όταν βρω χρόνο, θα... θα... θα...
Δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα, όπως ίσως τα γράφω. Απλά είναι μουντός κι ο καιρός, ξύπνησα στραβά κιόλας. Δεν θέλει και πολύ!
Κλείνω με μια φωτογραφία που σκανάρισα (γι' αυτό και δεν είναι πολύ καλής ποιότητας) από τον χθεσινό Ταχυδρόμο. Είναι -ελαφρώς!- επίκαιρη.
Μέσα σ' αυτή τη ζωή που προσπαθεί να μας σκοτώσει... προσδοκώ Ανάσταση νεκρών και ζώντων!Υ.Γ.: Κλεμμένη ατάκα που διάβασα κάπου ότι γράφτηκε σε κάποιον τοίχο κάποτε από κάποιον:
"Υπάρχει άραγε ζωή πριν από το θάνατο;"
5 σχόλια:
Όχι όλες οι γυναίκες της οικογένειας, όχι όλες...Εγώ η καημένη δε σου ζήτησα τίποτα, μη με κατηγορείς άδικα!!!Anyway, ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!
Ε, ναι ρε συ! Γιατί μας βάζεις όλες στο ίδιο καζάνι; Ούτε εγώ σου ζήτησα τίποτα!!!! :-) χχχ
Υ.Γ. Άραξε καλύτερα στο level 2
... και θα με θυμηθείς στο μέλλον!
Μην ανυσηχεις φιλτατε βοσκε τα πρωτα 100 χρονια ειναι δυσκολα,μετα συνηθιζεις...Χριστος Ανεστη
Επισης για την περισταση σου τεριαζει 1 ανεκδοτο:
"Είναι απόγευμα και ο μπάρμπας απο το ωραίο νησάκι του Αιγαίου έχει πάει για ψάρεμα στην αμμουδιά. Αφού ρίχνει την πετονιά ξαπλώνει προς τα πίσω στηριζόμενος στους αγκώνες του και αρχίζει να αγναντεύει περιμένοντας κάποιο τσίμπημα. Σε λίγο εμφανίζεται ένας επιχειρηματίας στην αμμουδιά που είχε πάει βόλτα για να αποβάλει λίγο από το στρες που του δημιουργούσαν οι δουλειές του.
Βλέποντας τον ψαρά να ψαρεύει τόσο νωχελικά, τον πλησιάζει και του λέει:
- Δεν κάνεις καλά, με αυτό τον τρόπο δεν θα πιάσεις ψάρια. Πρέπει να βρέξεις κώλο αν θέλεις να πιάσεις ψάρια.
- Για ποιο λόγο; τον ρωτάει ο ψαράς.
- Θα τα πουλάς και θα βγάζεις κέρδος.
- Για ποιο λόγο;
- Μετά από λίγο καιρό με τα κέρδη θα πάρεις δίχτυα ώστε να πιάνεις περισσότερα ψάρια.
- Για ποιο λόγο; λέει και πάλι ο ψαράς.
Λίγο ενοχλημένος, ο επιχειρηματίας αποκρίνεται :
- Πιάνοντας περισσότερα ψάρια θα μπορέσεις να πάρεις μία βάρκα και να βγάλεις περισσότερα χρήματα
- Για ποιο λόγο; ξαναλέει ο ψαράς.
Έχει αρχίσει να του την δίνει του επιχειρηματία η μονότονη απάντηση του ψαρά αλλά υπομονετικά του εξηγεί:
- Με τα χρήματα θα αγοράσεις ένα μεγαλύτερο πλοίο και θα προσλάβεις ανθρώπους να σε βοηθούν!
- Για ποιο λόγο; ρωτάει και πάλι ο ψαράς.
Ο επιχειρηματίας είναι πλέον κατακόκκινος, γεμάτος θυμό!
- Μα δεν καταλαβαίνεις; Σε λίγα χρόνια θα έχεις έναν ολόκληρο στόλο από ψαράδικα, με πολλούς υπαλλήλους, που θα ψαρεύουν σε όλες τις θάλασσες του κόσμου, για λογαριασμό σου.
- Για ποιο λόγο;
- 'Ετσι, θα μπορέσεις να εισάγεις την εταιρεία σου στο χρηματιστήριο. Θα θησαυρίσεις και μετά, χωρίς να σκας, το μόνο που θα έχεις να κάνεις είναι να κάθεσαι στην αμμουδιά και να βλέπεις το ηλιοβασίλεμα!!
- Γιατί, τώρα τι κάνω;"
Υ.Γ.:Δε σου φταιει κανεις,δωσε το SEAT στη Ναταλια να τα κανει ολα αυτη...
Υ.Γ.:σημαντικο πραγμα τελικα να εχεις αδερφο...
Αδερφές... στρώστε!
Φώτης... ποιος Φώτης είσαι;
Δεν θυμάμαι κανένα Φώτη :-Ρ
Δημοσίευση σχολίου