Εθελοντισμός, Ίντερνετ & Βοσκομεταπτυχιακά

Από που να αρχίσω; Καλημέρα; Καλό μήνα; Καλό Πάσχα...; Καλό ήταν, αλλά πέρασε κυρ-βοσκέ. Προχωράω λοιπόν στο ψητό γιατί κινδυνεύω να γελοιοποιηθώ.

Ας δώσω ένα ορεκτικό πρώτα! Είχα (αντι)γράψει το Νοέμβρη του 2007 ένα άρθρο για τον εθελοντισμό και το ίντερνετ, που είχε δημοσιευτεί στο περιοδικό Spectrum της διεθνούς ένωσης ηλεκτρολόγων μηχανικών (IEEE) με τίτλο "Ένα δισεκατομμύριο ερασιτέχνες". Το πρόβλημα του άρθρου είναι ότι ήταν στα Αγγλικά. Ε, Αγγλικά όλοι ξέρετε, σιγά να μην καθόμουν να το μεταφράσω! Άσε που ...lost in translation... ξέρετε εσείς! Παρατήρησα πριν από λίγο ότι το άρθρο έχει μηδέν σχόλια. Αναρρωτόμενος αν το διάβασε έστω και ένας, θα αναφέρω απλά την κεντρική ιδέα του. Έχει άμεση σχέση με το ψητό που λέγαμε.

Λέει ο Τυχερούλης -Robert Lucky το όνομα του συγγραφέα- ότι μπαίνει στο ίντερνετ και νιώθει μέρος ενός από τα μεγαλύτερα πλήθη που έχουν υπάρξει, αυτό των χρηστών ίντερνετ, του ενός δισεκατομμυρίου ερασιτεχνών. Ένα πλήθος με τεράστια δυναμική. Και σκέφτεται: μα πόσες επιχειρηματικές ιδέες έχουν πετύχει βασιζόμενες σε αυτό το πλήθος; YouTube, Facebook, MySpace, Wikipedia, Flickr, IMDb. Τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα. Και όλα βασίζονται σε δουλειά που ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ κάνει αυτό το πλήθος. Δημοσιογράφοι πληρώνονταν για να γράφουν άρθρα. Τώρα υπάρχουν οι bloggers. Μεγάλοι συγγραφείς έγραφαν εγκυκλοπαίδειες. Τώρα και η μικρή μου αδερφή μπορεί να γράψει στη Wikipedia. Διάσημοι φωτογράφοι τραβούν φωτογραφίες και κάνουν εκθέσεις. Ρίχτε μια ματιά στο Flickr. Πιάνετε το νόημα, έτσι; Κλείνω με την τελευταία πρόταση, χωρίς να τη μεταφράσω: "Just think: a billion people out there willing to work for nothing more than a little credit! Let the business models flow!"

...και φτάνω αισίως στο κύριο θέμα. Για τους λίγους κουρασμένους αναγνώστες που πέρασαν τις προηγούμενες παραγράφους. Με έχετε ακούσει να παραπονιέμαι για έλλειψη χρόνου. Το φιλοσόφησα το θέμα. Χρόνος υπάρχει. Το θέμα είναι ότι, όταν ζεις σε μια μόνιμη κατάσταση άγχους -για θέματα του στρατού, για τα μεταπτυχιακά μου, για το ένα, για το άλλο- τότε καταλήγεις ανίκανος να αξιοποιήσεις το παραμικρό δευτερόλεπτο αυτού του χρόνου. That's the problem my friends.

Και ιδού η λύση: ο εθελοντισμός που λέγαμε!

Ζητούνται άτομα για να γράψουν τη συνοδευτική επιστολή μου για τα πανεπιστήμια που θα κάνω αίτηση. Σοβαρά μιλάω! Η επιστολή, σε άψογα Αγγλικά, πρέπει να αναφέρει:

- Τα προσόντα μου - Όχι τα προφανή "έξυπνος", "όμορφος", "γαλανομάτης". Τα άλλα, τα λιγότερο σημαντικά: "ομαδικό πνέυμα", "τα καταφέρνει σε κάθε δυσκολία", και άλλα τέτοια όμορφα.
- Τους λόγους που με έκαναν να επιλέξω το πανεπιστήμιο...
- Σύντομη βιογραφία (που να υποστηρίζει υπογείως τα ανωτέρω)

Τα ονόματα των πανεπιστημίων είναι προς το παρόν αδιάφορα. Το θέμα των μεταπτυχιακών όμως είναι καίριο. Οι αιτήσεις θα είναι προς 3 κατηγορίες μεταπτυχιακών: Human-Computer Interaction, IT & Management και Advanced Computing. Η επιστολή που θα μου γράψετε μπορεί να αφορά οποιοδήποτε από τις τρεις κατηγορίες (ή και τις τρεις!).

Η επιστολή πρέπει να είναι πρωτότυπη, έξυπνη και να αντικατοπτρίζει το δικό μου χαρακτήρα. Προς θεού, όχι τον δικό σας! Να σημειωθει ότι η καλύτερη επιστολή θα βραβευτεί με το βραβείο της "Καλύτερης Συνοδευτικής Επιστολής Που Έχει Γραφτεί Για Μένα", καθώς και με μια θέση στην καρδιά μου!!

Υ.Γ.1: Δεχόμεθα μόνο σοβαρές προτάσεις!
Υ.Γ.2: Ξέχασα να τονίσω ότι θα προτιμηθούν οι επιστολές που θα ξεκινούν με τη φράση: "If only a few text lines were enough to express my enthusiasm!"

Θα τηρηθεί απόλυτη σειρά προτεραιότητας (εκτός κι αν έχετε βύσμα)!