Αχ, παιδάκι μου...

...τι σου έκανα ο άκαρδος! Σε άφησα ορφανό, χωρίς πατέρα! Μα ναι, για το μπλογκάκι μου μιλάω, το πνευματικό παιδί μου. Που το παράτησα, όχι όμως χωρίς λόγο. Εξετάσεις, διπλωματική, Αποκριά και δε συμμαζεύεται με κρατήσαν μακριά. Είμαι πολυάσχολος βλέπετε :-)

Ένιγουέι, επέστρεψα για να μείνω και αυτό είναι απειλή!

Να τονίσω ότι πρέπει, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ δηλαδή, να μου γράφετε και κανένα σχόλιο (πατέρα, ακούς;), ώστε να πάρω κι εγώ τα πάνω μου! Νέος είμαι! Θυμήθηκα τον φίλο μου τον Φώτη τώρα, που κι αυτός νέος είναι -εδώ και 3 βδομάδες μας προστατεύει από τους ..Τούρκους το ψάρι! Λούφα και παραλλαγή, σειρήνες στα χακί!