Σκέφτομαι ώρες ώρες ότι το χάσμα των γενεών δεν είναι τελικά και τόσο μεγάλο!
Να, η φοιτητική ζωή, ας πούμε, έχει τις παραδοσιακές χαρές της!
Αν γυρίσουμε κάμποσα χρόνια (25;;) πίσω στο Λονδίνο θα δούμε τον μικρό Δημητράκη να απολαμβάνει τον καφέ του με τον φίλο του παίζοντας τάβλι...
Έχουμε 2006 πια και βλέπουμε τον μικρό Στρατούλη να κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα μαζί με τον φίλο -Αλεξανδρουπολίτη!!- Παναγιώτη!
Όλα αυτά εννοείται ότι συμβαίνουν στον ελεύθερο χρόνο μας, αφού προηγηθούν αρκετές ώρες εξαντλητικού διαβάσματος :-D
Φοιτητική ζωή forever!
Να, η φοιτητική ζωή, ας πούμε, έχει τις παραδοσιακές χαρές της!
Αν γυρίσουμε κάμποσα χρόνια (25;;) πίσω στο Λονδίνο θα δούμε τον μικρό Δημητράκη να απολαμβάνει τον καφέ του με τον φίλο του παίζοντας τάβλι...
Έχουμε 2006 πια και βλέπουμε τον μικρό Στρατούλη να κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα μαζί με τον φίλο -Αλεξανδρουπολίτη!!- Παναγιώτη!
Όλα αυτά εννοείται ότι συμβαίνουν στον ελεύθερο χρόνο μας, αφού προηγηθούν αρκετές ώρες εξαντλητικού διαβάσματος :-D
Φοιτητική ζωή forever!
2 σχόλια:
Χαίρομαι που βλέπω ότι το ιστορικό φωτογραφικό αρχείο της μάνας μου (Αδερφής του μικρού Δημητράκη) πιάνει τόπο!
Υ.Γ.1
Το μαγαζί που είσαι είναι στη Σβώλου και Ιπποδρομίου γωνία ή κάνω λάθος;
Υ.Γ.2
Ανάμνηση από τη δική μου φοιτητική ζωή. Μήνυμα στον τηλεφωνητή μου (Δεν είχαμε κινητά τότε, αχ, τι ωραίες εποχές!):
"Αυτή τη στιγμή λείπω. Αν είναι βράδυ, έχω βγει έξω. Αν είναι πρωί, δεν έχω γυρίσει ακόμη. Μάνα, αν είσαι εσύ, είμαι στη σχολή και κάνω εργασία!"
:-) Συνειδητοποιώ ότι ξέχασα να αναφέρω την υπερπολίτιμη συμβολή σου (και) σε αυτό το άρθρο! Τρομερή η φωτογραφία, όντως!
Α, για το μαγαζί φυσικά έπεσες μέσα!!
Δημοσίευση σχολίου