Μα πόσο όμορφο είναι να μην έχεις κάποιον πάνω από το κεφάλι σου και να "φοβάσαι"! Να μην υπάρχουν χρονικά όρια παράδοσης εργασιών, απαιτητικά αφεντικά και αυστηροί καθηγητές! Να μην υπάρχουν εξαντλητικές υποχρεώσεις και ευθύνες που κάνουν το στρες να ξεχειλίζει στην καθημερινότητά μας. Ο καθένας να ζει και να δουλεύει (ή να μη δουλεύει) για τον εαυτό του!
Δεν τα λέω αυτά επειδή όλοι γύρω μου αγχώνονται να προλάβουν προθεσμίες ή επειδή π.χ. εγώ και οι φίλοι μου έχουμε καναδυό εργασίες για τη Δευτέρα και την Τρίτη, σχέδια για την Τετάρτη κ.ο.κ. Ούτε επειδή οι πρώην φοιτητές-φίλοι αρχίζουν κι αυτοί να τρέχουν προς αναζήτηση εργασίας -μήπως δεν θα το κάνουν στο υπόλοιπο της ζωής τους;
Απλά τυχαίνει μερικές φορές να ξυπνάς το πρωί (στις 12 εννοείται) έχοντας χορτάσει ύπνο, το μυαλό να είναι ξέγνοιαστο και εκεί που βιώνεις μέσα σου την απόλυτη ψυχική και σωματική ηρεμία, βλέπεις ότι επιτέλους έχεις όλο τον χρόνο του κόσμου για να ασχοληθείς με τα χίλια δυο πράγματα που πραγματικά επιθυμείς. Και τότε αναρωτιέσαι γιατί να μην είναι όλες οι μέρες σαν αυτή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου