Όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν και το πάθος μου -ας το πούμε πάθος- για τα βιβλία του Πάολο Κοέλιο. Ο εν λόγω συγγραφέας, εκτός των άλλων, γράφει εδώ και χρόνια κάθε Σάββατο στο ένθετο περιοδικό "Ταχυδρόμος" της εφημερίδας "Τα Νέα". Σε μια αναζήτηση για την ηλεκτρονική μορφή των ωραίων άρθρων του βρήκα το κάτωθι κείμενο, δημοσιευμένο το Σάββατο 10 Μαρτίου 2001 στο -τότε- ένθετο "Πρόσωπα":
Αφού έφερε εις πέρας τη Ρωσική Επανάσταση, κατάργησε τις ταξικές διακρίσεις και αφιέρωσε όλη τη ζωή του στον κομμουνισμό, ο Λένιν τελικά πεθαίνει. Επειδή είναι άθεος και είχε καταδιώξει τους θρησκευόμενους, καταδικάζεται να πάει στην Κόλαση.
Φθάνοντας εκεί διαπιστώνει ότι η κατάσταση είναι χειρότερη κι από τη Γη: οι καταδικασμένοι υποβάλλονται σε απίστευτα βασανιστήρια, τα τρόφιμα δεν επαρκούν για όλους, οι δαίμονες δεν είναι οργανωμένοι, ο Σατανάς συμπεριφέρεται ως απολυταρχικός μονάρχης χωρίς να δείχνει τον παραμικρό σεβασμό για τους υπαλλήλους του ή για τις ψυχές που υποφέρουν το αιώνιο μαρτύριο.
Αγανακτισμένος ο Λένιν παίρνει την κατάσταση στα χέρια του: διοργανώνει πορείες και συλλαλητήρια, δημιουργεί συνδικάτα με δυσαρεστημένους δαίμονες, υποκινεί εξεγέρσεις. Σύντομα η Κόλαση είναι άνω-κάτω: κανείς δεν σέβεται πια το κύρος του Σατανά, οι δαίμονες απαιτούν αύξηση μισθού, οι αίθουσες βασανιστηρίων αδειάζουν, οι αρμόδιοι να συντηρούν τα καμίνια απεργούν.
Ο Σατανάς δεν ξέρει πια τι να κάνει: πώς να κυβερνήσει άλλο το βασίλειό του αν ο επαναστάτης αυτός ανατρέπει όλους τους νόμους; Επιδιώκει μια συνάντηση μαζί του, ο Λένιν όμως, με το πρόσχημα ότι δεν συνομιλεί με καταπιεστές, του διαμηνύει με μια λαϊκή επιτροπή ότι δεν αναγνωρίζει την εξουσία του Ανώτατου Άρχοντα.
Απελπισμένος ο Σατανάς πηγαίνει στον Παράδεισο για να μιλήσει με τον Άγιο Πέτρο.
"Θυμάστε εκείνον τον τύπο που έκανε τη Ρωσική Επανάσταση;" λέει ο Σατανάς.
"Θυμόμαστε πολύ καλά", απαντά ο Άγιος Πέτρος. "Κομμουνιστής. Μισούσε τη θρησκεία."
"Καλός άνθρωπος", επιμένει ο Σατανάς. "Παρ' όλες τις αμαρτίες του, δεν του αξίζει η Κόλαση· στο κάτω κάτω, προσπάθησε να πολεμήσει για έναν πιο δίκαιο κόσμο. Σύμφωνα με τη γνώμη μου, θα έπρεπε να βρίσκεται στον Παράδεισο."
Ο Άγιος Πέτρος μένει για λίγο σκεπτικός.
"Νομίζω ότι έχεις δίκαιο, λέει τελικά. Όλοι έχουμε τις αμαρτίες μας, εγώ ο ίδιος απαρνήθηκα τον Χριστό τρεις φορές. Στείλε μού τον εδώ."
Τρελός από τη χαρά του ο Σατανάς γυρίζει σπίτι και στέλνει τον Λένιν κατευθείαν στον Παράδεισο. Στη συνέχεια, με ανένδοτο και κάπως βίαιο τρόπο κλείνει τα συνδικάτα των δαιμόνων, διαλύει τις επιτροπές δυσαρεστημένων ψυχών, απαγορεύει τις συνελεύσεις και τα συλλαλητήρια καταδικασμένων.
Η Κόλαση ξαναγίνεται το γνωστό μέρος των βασανιστηρίων που πάντα τρόμαζε τον άνθρωπο.
Περιχαρής ο Σατανάς φαντάζεται τι θα γίνεται στο μεταξύ στον Παράδεισο.
"Όπου να είναι, ο Άγιος Πέτρος θα μας χτυπήσει την πόρτα ικετεύοντας να μας επιστρέψει τον Λένιν", κρυφογελά. "Εκείνος ο κομμουνιστής θα έχει μετατρέψει τον Παράδεισο σε ανυπόφορο μέρος."
Περνά ο πρώτος μήνας, ένας ολόκληρος χρόνος, κανένα νέο απ' τον Παράδεισο. Με ασυγκράτητη περιέργεια ο Σατανάς αποφασίζει να πάει προ τα εκεί για να δει τι συμβαίνει.
Στην πόρτα του Παραδείσου συναντά τον Άγιο Πέτρο.
"Λοιπόν, πώς πάνε τα πράγματα εδώ;", ρωτά.
"Πολύ καλά!", απαντά ο Άγιος Πέτρος.
"Μα, είναι στ' αλήθεια όλα καλά;"
"Φυσικά! Γιατί όχι;"
"Αυτός ο μάγκας κάνει πως δεν καταλαβαίνει", σκέφτεται ο Σατανάς. "Πάει να μου φορτώσει πίσω τον Λένιν".
"Άκου, Άγιε Πέτρο, εκείνος ο κομμουνιστής που σου έστειλα συμπεριφέρεται καλά;"
"Πολύ καλά!"
"Καμιά αναρχία;"
"Ίσα ίσα. Οι άγγελοι είναι πιο ελεύθεροι από ποτέ, οι ψυχές κάνουν ό,τι θέλουν, οι άγιοι μπορούν και μπαινοβγαίνουν χωρίς χρονικούς περιορισμούς."
"Και ο Θεός δεν διαμαρτύρεται γι' αυτήν την υπερβολική ελευθερία;"
Ο Άγιος Πέτρος κοιτά λυπημένα τον κακόμοιρο δαίμονα που έχει μπροστά του.
"Ο Θεός; Σύντροφε, δεν υπάρχει Θεός!"
Όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν και το πάθος μου -ας το πούμε πάθος- για τα βιβλία του Πάολο Κοέλιο. Ο εν λόγω συγγραφέας, εκτός των άλλων, γράφει εδώ και χρόνια κάθε Σάββατο στο ένθετο περιοδικό "Ταχυδρόμος" της εφημερίδας "Τα Νέα". Σε μια αναζήτηση για την ηλεκτρονική μορφή των ωραίων άρθρων του βρήκα το κάτωθι κείμενο, δημοσιευμένο το Σάββατο 10 Μαρτίου 2001 στο -τότε- ένθετο "Πρόσωπα":
Κατά τα άλλα όλα κυλάνε μια χαρά! Και οι καταλήψεις είναι πραγματικά υπέροχες! Το Πολυτεχνείο απέκτησε ζωή. Η κατάληψη δεν είναι μια στείρα διαδικασία, αλλά ό,τι πιο δημιουργικό έχει συμβεί στο χώρο του Πανεπιστημίου στα 5-6 χρόνια της φοιτητικής μου ζωής! Ορίστε π.χ. μία από τις εκδηλώσεις των ημερών:
Λίγη ιστορία
Πρωταγωνιστεί:
Και ένα σχόλιο για τους "Α".
